Het is nog steeds onrustig in de sector. Boeren moesten hun acties, waarbij distributiecentra zouden worden geblokkeerd, staken vanwege het kort geding door de overheid. De acties werden afgelast. Het vuur van strijdlust doofde. Boeren die vorig jaar nog door de banken gestimuleerd werden om hun schaal te vergroten en er dit jaar juist om gestraft werden, gooiden de handdoek in de ring. Tja, hoeveel kracht heb je dan nog, zeker in deze tijd van het jaar… Wil je nog wel… De Kerst staat voor de deur.

Maar… het bracht de bouwers ertoe het estafettestokje over te nemen! En waar eerder de boeren de bouwers motiveerden tot actie, is het nu dus andersom en stimuleren de bouwers de boeren om door te gaan met hun acties.

En het is begrijpelijk dat deze twee groepen elkaar vinden. Zij leveren dagelijks een grote bijdrage aan onze samenleving en voelen ook beiden TE weinig waardering vanuit de samenleving en de overheid. Hoe kun je nu dan ook nog eens de problemen in het milieu bij hen neerleggen?

• Het begint bij de mens. Als we niet eerst aandacht geven aan de mensen, kunnen we zowel mens als milieu wel vergeten. Dan wordt het niet wat. -> En zeker niet gezellig! En daarbij druk ik mij nog zachtjes uit.. Nu lopen we vast, omdat we al veel te lang veel te weinig rekening houden met het milieu. En spoedig loopt het ook vast, omdat we te weinig rekening houden met de mens.

In een reportage van BBNVARA over “Jongens van de bouw” komt heel duidelijk de armoede van de sector in beeld. We zien lusteloze en zelfs depressieve bouwvakkers. Vroeg opgestaan, oververmoeid en eind vijftigers raken versleten. De directie draait om de hete brei heen, de bedrijfsleider kijkt erlangs, hoofduitvoerder Stan staat in het centrum en vervult een heldenrol door het allemaal voor de mensen te doen en weet dat hij de planning niet gaat halen. Bij de werkvoorbereider lijkt “werken vanuit overgave” een gepasseerd station; hij is met zijn hoofd bij zijn Indonesische vriendin, nadat hij in zijn privéleven al diverse crashes heeft overleefd. Ondertussen toetert de poortwachter in de oren van zijn leerling: er zijn geen vrienden op de bouw! Knap nog, hoe de man zich staande houdt tussen 6 à 7 verschillende nationaliteiten. En hij durft wél wat te zeggen voor de camera. De verkeersregelaar ook: moderne slavernij is het. De bouwvakkers houden zich liever nog wat aan de oppervlakte.

Als je dit zo ziet kan je je echt gaan afvragen of we nog wel moeten bouwen. Tijdens een eerder congres van The New Builders riep de spreker Thomas Rau al op om te stoppen met bouwen en ik geef hem geen ongelijk als het om dit soort bouwwerken gaat. Zeker als je kijkt naar de toekomstige bewoners van deze panden. Het is maar zeer de vraag of zij wel een gevoel van vrijheid ervaren bij het betrekken van een woning in de grote stad. -> Daarbij zijn zowel koopwoningen als huurwoningen nagenoeg onbetaalbaar. Tros Radar spreekt niet voor niets over een woningnoodramp.

Manifest
Mede hierom hebben wij als New Builders ons manifest opgesteld, waarin we uitspreken dat wij geloven in een toekomst waarbij de mens boven het kapitaal staat. We erkennen dat, dragen dat uit, omdat we de problemen die er nu zijn heel duidelijk herkennen en erkennen. Wanneer wij kapitaal boven mensen stellen, vergroten we de problemen en gaat dit alles steeds verder doorwerken richting de minder bevolkte delen van het land en in kleinschaliger bouwlocaties.

Overheid
Tweede kamerlid Eppo Bruins heeft tegelijk met ons laatste Festival een initiatiefnota verdedigd in de tweede kamer, welke goed is ontvangen. Deze nota moet leiden tot erkenning en herkenning van sociale ondernemers, die hun maatschappelijke missie centraal stellen en goed omgaan met mens en natuur.

Met deze nota kan de overheid ons helpen bij onze missie. Wanneer we hier samen met de overheid, inclusief ambtenaren, gestalte aan kunnen geven in het werk dat wij doen en dat ook kunnen meten met de tools die wij daarvoor hebben, komt er zeker een kentering! 2020 is een mooi jaar voor deze kentering en de Kerst een goede tijd om ons hierop te bezinnen.

Bij Kerst staat het licht centraal in een donkere tijd. En donker is het, maar gelukkig is daar ook Stef de leerling-timmerman (zie de reportage).

Als wij Stef en zijn generatie centraal stellen in het gezond maken van onze sector, zijn we op de goede weg. Laat de komende tijd dit alles eens op je inwerken. Bedenk dat Kerst een tijd is waarin we ontmoeten i.p.v. moeten, waar het gaat over relatie i.p.v. prestatie en waar het gaat over zijn i.p.v. doen.

Ik wens jullie een heel goede Kerst en ook alvast een goed en gezond 2020 toe!

Hartegroet,
Leo