Alex Weekhout (BVR²) is trotse inwoner van Markelo (gemeente Hof van Twente) en hij kiest er heel bewust voor om wat hij doet, regionaal te doen. Zowel op het gebied van energie opwekken voor zijn woongemeente, als de bouwprojecten die hij uitvoert. Daar wil hij zijn, dat is zijn gebied en daar heeft hij invloed op. “Als ik in Markelo op de televisietoren ga staan en om mij heen kijk: dat is mijn werkgebied.” In dit blog praat Alex over de kracht van passie, historie en ambacht.

Op zoek naar passie, historie en ambacht

Mijn zoon was veertien en begon met lassen. Je kunt je afvragen of dat op die leeftijd al wel mag, maar hij vond metaal altijd al prachtig en ik denk dat je je kinderen moet stimuleren in wat ze mooi vinden. Tijdens mijn tijd bij bouwbedrijf Pinkert zag ik hoe zonen van collega’s in de vakanties meewerkten met hun vader en zo een vak leerden. Vaders brachten hun passie voor het vak over op hun kinderen. Laat ze het zien, laat ze maar leren. Het timmeren en metselen was, en is, een ambacht om trots op te zijn!

Die ervaring vergeet ik nooit meer, want dat heeft mij laten zien hoe mooi de bouw kan zijn. Misschien wel juist, omdat ik daarna bij een groot regionaal bouwbedrijf ging werken waar we eigenlijk alleen maar voor coöperaties bouwden. Dan bouw je voor een onbekende gebruiker waarvan je niet weet hoe hij wil wonen of leven. Er is een bestek dat beschrijft hoe het bouwwerk gemaakt moet worden, maar dat zegt helemaal niets over de mensen die het gaan gebruiken. Bouwen is verworden tot het in elkaar passen van standaard onderdelen: voor elk onderdeel wordt een andere partij ingeschakeld en niemand die het uiteindelijke eindresultaat ziet.

De bouw waar ik mij thuis voel

Vroeger bouwden twee timmermannen en twee metselaars samen een woning vanaf fundering tot de oplevering. Zij kenden elke stap in het bouwproces en voelden zich daar ook verantwoordelijk voor. Faalkosten kenden ze ook niet, omdat ze over alles wat ze deden zelf hadden nagedacht. Zij waren een team en hielpen elkaar. Ik wil bouwen met de eigenaren/bewoners en het samen met hen hebben over hoe ze willen wonen, leven en werken. Je begint samen een traject van eerste schets tot tweede oplevering. Ik breng als bouwkundige mijn ervaring, inzicht en kennis in om het proces van begin tot eind goed te laten verlopen. Nauw contact geeft betrokkenheid van alle partijen, ook van de bouwvakkers die hun kennis en passie kunnen inzetten om het goed te maken.

“Langer zijn mijn armen niet. Dit is mijn wereld, hier heb ik grip op.”

Daarom begon ik naast mijn werk voor dit regionale bedrijf met mijn eigen bouwprojectjes. Gewoon als éénpitter die samenwerkt met vakmensen die goed zijn in wat ze doen, initiatief tonen en meedenken. Mensen die ik persoonlijk ken, omdat ze hier in de buurt wonen. Ik weet wat ze kunnen en zij weten zelf wat ze kunnen, want het gaat niet om snel werken, maar om goed werken. Dat is het bouwen waar ik mij thuis voel. Mijn werkgebied is dan meestal ook niet groter dan in en om de Hof van Twente. Niet dat het hier nou zo bijzonder is, maar langer zijn mijn armen niet.

Historie: circulair bouwen bestaat al honderden jaren

Dit is mijn wereld, hier heb ik grip op. Hier liggen voor mij vakmanschap en historie dicht bij elkaar. Als je naar oude schuren kijkt, dan zie je bijvoorbeeld dat vroeger altijd “circulair” werd gebouwd, alleen kenden ze dat woord nog niet. Alles wat je nodig hebt komt uit de buurt: eiken voor de gebinten, sparren voor de kap, wilgentenen voor het wandvlechtwerk, leem op de vloer en wanden en riet op het dak. We hoeven het allemaal niet opnieuw uit te denken, onze voorouders deden het al honderden jaren.

“Marie hef n nieje werkplaatse neudig”

Wat ik bij Pinkert al zag, doe ik nu nog steeds. Gewoon één op één met de klant en de aannemer, want je kent elkaar en je regelt het met elkaar. Als de boer zegt: ‘Marie hef n nieje werkplaatse neudig’, bedoelt hij niet dat zijn vrouw automonteur wil worden, maar dat Marie een nieuwe keuken wil. Dat we dan met elkaar gaan kijken hoe die keuken er uit moeten komen te zien en wat daar voor nodig is. Of een ondernemer die een nieuwe fabriek wil bouwen. Een product moet op een logische manier langs verschillende machines. Dan ga je samen om de tafel en kijk je wat daar logistiek gezien voor nodig is. Daar beleef ik plezier aan en als ik mijn boterhammetje ermee kan verdienen, is het goed.

Met passie putjes scheppen

Geld is een smeermiddel en geen doel op zich. Het gaat erom dat je passie hebt voor wat je doet. Mensen moeten leven en daarom maken ze bijvoorbeeld riolen schoon. Ik heb meegemaakt dat een putjesschepper mij vol trots liet zijn wat hij uit het riool had gevist. Zijn ogen fonkelden terwijl hij tot zijn schouders in de smurrie stond en een uur in de wind stonk. Dat zijn vakmensen die trots zijn op wat ze doen en een twinkeling in de ogen krijgen als ze daarover vertellen. Ik moet zeggen dat ik die niet veel zie op de grote bouwplaatsen, maar je vindt ze nog steeds bij de kleine aannemers.

Laten we aanpakken en gewoon doen! Niet, omdat het van buiten wordt opgelegd, maar omdat je dat zelf wilt. Omdat je ogen gaan glimmen als je het erover hebt. Dan doe je wat het dichtst bij je ligt en waar je gelukkig van wordt.

Alex Weekhout 

FOTO header: t goede Spoor Waspik

Meer New Builders aan het woord>>